Slachtofferschap onder geadopteerden: Hoe bevrijden we onszelf?

Wanneer we het hebben over adoptie, wordt vaak gesproken over dankbaarheid. Geadopteerden ‘moeten’ dankbaar zijn voor de kansen die hen zijn gegeven, voor een nieuw thuis, voor een kans op een beter leven. Maar er is ook een andere kant van adoptie die vaak verborgen blijft: gevoelens van verlies, ontworteling en zelfs slachtofferschap.

Slachtofferschap klinkt zwaar, misschien zelfs ongemakkelijk, maar het is een realiteit die veel geadopteerden ervaren. Het gevoel dat je geen controle hebt gehad over je begin, dat beslissingen over jouw leven door anderen zijn genomen, kan een diepe impact hebben. Toch is slachtofferschap niet de eindbestemming. Het is een fase, een emotie, en iets waar we als geadopteerden doorheen kunnen werken om onszelf te bevrijden.

Het erkennen van verlies

Voor veel geadopteerden begint de reis naar heling met het erkennen van wat er verloren is gegaan. Het verliezen van ouders, een geboorteplaats, een culturele identiteit – dit zijn geen kleine dingen. Erkenning betekent niet dat je blijft hangen in het verleden, het betekent dat je de ruimte geeft aan je gevoelens. Zonder erkenning blijven ze onder de oppervlakte borrelen en vinden ze vaak een uitweg in de vorm van woede, verdriet of gevoelens van machteloosheid.

 Van slachtofferschap naar kracht

 Slachtofferschap betekent niet dat je zwak bent. Het betekent dat je geraakt bent door wat je is overkomen. Maar de kracht zit in hoe je omgaat met die ervaring. Veel geadopteerden vinden kracht in het ‘hervertellen’ van hun verhaal, op hun eigen voorwaarden. Door je ervaringen te delen neem je de regie over jouw narratief.

 Dit kan door te schrijven, te praten met een therapeut of coach of door verbinding te zoeken met andere geadopteerden. Het besef dat je niet alleen bent, dat jouw gevoelens en ervaringen gedeeld worden, kan enorm helend zijn.

De kracht van zelfcompassie

Een belangrijke stap in het loslaten van slachtofferschap is het cultiveren van zelfcompassie. Veel geadopteerden worstelen met gevoelens van schuld of schaamte. ‘Waarom voel ik me niet dankbaar genoeg?’ of ‘Waarom blijf ik hangen in het verleden?’ zijn veelvoorkomende gedachten. Zelfcompassie betekent dat je deze gedachten mag hebben zonder jezelf ervoor te veroordelen. Het betekent dat je jezelf toestaat mens te zijn, met al je gevoelens en kwetsbaarheden.

Je eigen plek innemen

Als geadopteerde heb je misschien het gevoel dat je altijd moet voldoen aan verwachtingen van anderen: je adoptieouders, je omgeving, soms zelfs de samenleving. Maar je mag je eigen plek innemen. Je mag kiezen wie je wilt zijn, hoe je wilt leven en wat adoptie voor jou betekent. Dit kan een leven lang zoeken zijn en dat is oké. Het proces van jezelf ontdekken is waar de groei zit.

Een nieuwe betekenis geven aan adoptie

Adoptie hoeft geen ‘gevangenis’ te zijn waarin je vastzit aan een verhaal van verlies en pijn. Het kan ook een katalysator zijn voor persoonlijke groei, voor veerkracht en voor verbinding. Door bewust te werken aan jouw verhaal geef je adoptie een nieuwe betekenis. Het wordt een deel van wie je bent, maar niet alles wat je bent.

Bij Gewoon Niels sta ik stil bij deze thema’s. Samen kunnen we onderzoeken wat ‘slachtofferschap’ voor jou betekent en hoe je de regie over jouw verhaal kunt terugnemen. Mijn doel is om je te helpen zijn wie je bent – zonder maskers, zonder schaamte. Laten we samen de weg vinden naar bevrijding, zodat adoptie geen last meer is, maar een krachtbron.

Wil je hierover verder praten of jouw verhaal delen? Neem gerust contact op. Je bent niet alleen.