Wanneer is adoptie eerlijk? Als de aspirant-adoptieouders hun wens om een gezin te stichten in vervulling zien gaan? Voor de afstandsmoeder, die vaak noodgedwongen haar kind moet afstaan. Voor de vergunninghouder en advocaten die er financieel aan verdienen. Of dat het geadopteerde kind is “gered” en in Nederland een goed leven krijgt.
Zelf hebben mijn man en ik ook op het punt gestaan om een kind te adopteren. Lang verhaal kort, dat proces hebben we uiteindelijk stopgezet. Nu, jaren later, is het gemis van een kind en het vaderschap er nog steeds. Echter met dat wat wij nu weten over adoptie en wat ik bij mijn eigen adoptie voel, is het wellicht goed dat het niet is doorgegaan. We accepteren het verlies van het niet hebben van kinderen en verrijken ons leven op een andere manier.
Mijn adoptieouders hebben mij in hun ogen met de beste bedoelingen geadopteerd. En tegelijkertijd hebben zij aangegeven dat op die manier hun diep gekoesterde wens om kinderen te krijgen in vervulling ging. En zo ken ik meer adoptieouders die met de beste intentie kinderen hebben geadopteerd.
Maar laten we niet vergeten dat het om kinderen gaat die tegen hun wil uit hun systeem worden gerukt en in een ander systeem worden gepland en het daar maar moeten zien te redden. Het is belangrijk dat er naar hun stem wordt geluisterd. Dat hun stem belangrijker is dan de wens van een volwassen om een gezin te stichten middels adoptie. Dat er goede ondersteuning en nazorg wordt geboden, op welke leeftijd dat ook nodig is. Alle betrokken partijen dienen hun verantwoordelijkheid te nemen als het gaat om afstand en adoptie. Adoptie is niet eerlijk en zeker geen sprookje!
Geef een reactie